2019 Thailand

Details

Geschreven door: Paul Zuijdam

Gepubliceerd: 03 februari 2019

Gisteren zijn wij rond 11.45u in de auto gestapt en richting Schiphol gereden. Het was 3 graden en het regende zachtjes. Ik hield mij keurig aan de snelheid om niet in grote problemen te komen. Dat verdient even wat uitleg: Ik kwam er afgelopen weekend achter dat mijn auto in de week daarvoor APK gekeurd had moeten zijn doordat ik een herinnering kreeg van de overheid. Een eerste bericht had ik echter niet gehad en ik had in mijn hoofd maart zitten als maand waarin dat moest. Mijn vaste garage kon mij er afgelopen dinsdag nog tussenpersen maar helaas waren er wat dingen die gedaan moeten worden voordat hij goedgekeurd zou worden, dingen die niet meer op tijd gedaan konden worden. Vandaar het “ low profile” rijden. Wonder enig oponthoud kwamen we dus op P3 aan en na de auto te hebben geparkeerd werden we bij het transferpunt direct meegenomen naar de vertrekhal. Het koffers inchecken en het zelf inchecken en door de douane gaan, kostte allemaal nauwelijks tijd, zo stil en glad verlopend hadden we het al heel lang niet meer meegemaakt. We hadden uitgebreid de tijd om alle winkeltjes te bezoeken en kochten eigenlijk alleen een aftershave die wij beiden lekker vonden. Onderweg hadden we al een meegebracht broodje verorberd, maar een vakantie begint pas als je een big Mac ophebt, uiteraard MET een vanille milkshake. Omdat we nog zoveel tijd over hadden, ook nog een bak koffie bij Starbucks gedronken, John een brownie erbij, hebben we de resterende tijd volgemaakt met rondwandelen en uiteindelijk toch maar een poosje zitten. Het inchecken kwam wat later op gang omdat, naar we later hoorden, een toilet niet functioneerde. Ongeveer een kwartier te laat gingen we de lucht in. We zaten op de één na achterste rij, lekker dicht bij de keuken en toilet en hoopten dat dit voordelen zou hebben……. Niet dus, want het verstrekken van de maaltijden begon aan de linker kant van het vliegtuig, terwijl wij rechts zaten. Niettemin kregen wij toch nog de maaltijd die we graag wilden, namelijk aardappelpuree met rode kool en gehaktballetjes, met een salade erbij. Aan de smaak van de vliegtuig maaltijden was duidelijk gewerkt, want het smaakte erg lekker. Het eten was echter om twee redenen erg moeilijk: er was weinig ruimte om het eten uit te pakken op een veel te klein en niet horizontaal tafeltje. Het eerst daarvan werd nog versterkt door de tweede reden: er was waanzinnig veel turbulentie, waardoor alles steeds naar alle kanten sprong. Het had er veel van weg dat je je eten eerst moest vangen om het te kunnen opeten kortom onze oerinstincten werden aangesproken... We hadden beeldschermen in de stoelen voor ons en ieder in dus zelf bepalen waarnaar hij wilde kijken. Na de eerste film hebben we geprobeerd wat te slapen,maar daar lenen de stoelen zich nog altijd niet goed voor, dus het bleef bij een beetje wegdommelen met steeds meer slapende onderdelen en pijnlijke ribben, benen en gewrichten. Omstreeks twee uur waren we weer klaarwakker en gingen ook de lichten weer aan. Het laatste stuk van de reis verliep best snel, zeker met het ontbijt erbij, wat toch weer voor wat doding van de tijd zorgde. Eenmaal geland, hadden we bij direct de koffers en gingen we op zoek naar een pinautomaat. Dat was nog even een dingetje, want onze betaalpassen werden niet geaccepteerd ondanks het Maestro logo. Gelukkig kwam de creditkaart daarbij van pas. Het voelde warm aan buiten, maar niet zo erg als waar we ons op hadden voorbereid. We werden opgewacht door iemand van Khiri travels en ook de weg naar ons vaste Bangkok hotel (Navalai Resort) verliep zonder noemenswaardige oponthoud Inchecken bij het hotel ging vrij snel en het kostte wat moeite om de aangeboden fles witte wijn, die naar later bleek een welkomst presentje van Khiri-travels was, niet mee te hoeven nemen. De dame van de receptie was er erg blij mee en vroeg of ze hem gelijk op mocht drinken. Na het inchecken, hebben we vest, jas, broekspijpen en mouwen ingeleverd. We kregen daar 32 graden warmer voor terug. Het was warm en vochtig, maar te verdragen. De kamer was prima, zoals we hier gewend zijn. Omdat het lunchtijd was en we een knagertje kregen zijn we naar de befaamde Kao San road gegaan en zijn we neergestreken op een terrasje in de schaduw in Kao San Roadcenter waar voor beiden iets eetbaars gevonden was. John had kipsteaks met salade, knoflookbrood en frietjes. Ik had Zoetzure soep met garnalen en paddenstoelen. Een goed gevulde kokossoep met zeker 10 grote garnalen, grote stukken Laos, citroengras, djeroekblad, verse koriander, verse rode peper en gemalen droge chili's. Herhaling waard! Omdat de warmte ons toch wat sneller moe maakte, gingen we terug naar het hotel, waarbij iknog even op het dak heb gekeken of er een schaduwplekje bij het zwembad vrij was Niet dus. Toen hebben we na een bakje Nescafe toch maar “even” onze ledematen gestrekt op het uitnodigende bed, dat was om drie uur. Om half zes werden we weer wakker……. Weer een lekker bakje koffie gedronken en nu is het half zeven, en bijna donker. Nog een uurtje, dan gaan we weer op zoek naar iets lekkers. Eten blijft hier een groot feest, althans voor sommigen dan…….

Rond half negen zijn we weer op pad gegaan en hebben we eerst weer een rondje gedaan om te zien waar het street food het best leek. Tot onze stomme verbazing waren er nu ook veel kebab tentjes, dat gaf John tenminste ook weer eens een alternatief. Het smaakte hem in elk geval goed. Zelf had ik mijn zinnen gezet op Padthai met garnalen. Dat smaakte ook weer subliem. Daarna een softijsje bij de Mac en daarna terug naar het hotel. Toen we de boodschapjes in de koelkast deden zagen we dat daar een sticker in zat die meldde dat bestek en SCHROEVENDRAAIERS niet in de koelkast mochten. Wie verzint zoiets nou? Gelukkig hadden wij er geen een bij ons, dus die hoefde niet koel…… Het is inmiddels kwart over elf, dus nu eerst maar eens een nacht inhalen.

• Thailand

Details

Geschreven door: Paul Zuijdam

Gepubliceerd: 04 februari 2019

Vanochtend werden we pas wakker toen het al licht was, omstreeks acht uur. Vannacht niet een keer wakker geweest. Dus snel aan het ontbijt gegaan, wat weer een weldaad was. Als je aan de lijn bent, moet je mijn uitvoerige omschrijvingen maar overslaan. Mijn ontbijt bestond uit witte rijst met daarbij een spiegelei, diepgefrituurde viskoekjes met kruiden in een jasje, waarbij een dressing van limoen, pepers en vissaus; roergebakken kool met shiitake en een dressing van azijn en pepers; gepaneerde visfiletstukjes; Chinese wontons met varkensvlees, daarbij een zoete pruimensaus met citroenblad, citroengras en pepers. Na dit ontbijt was lunchen niet meer zo noodzakelijk, zelfs fruit erna heb ik overgeslagen dit keer. Vervolgens hebben we ons gereed gemaakt om met de taxiboot naar Thewet flowermarket te gaan en daarna naar Chinatown, maar bij de boot vingen we op dat er richting Chinatown ook een flowermarket was, dus gooiden we de plannen om en besloten we twee haltes eerder af te stappen en dan daarna verder te zien: lopen of boot. De bloemenmarkt die wij vonden liet vooral onnoemelijke hoeveelheden groenten zien, met af en toe een boeketje bloemen, niet wat we hadden verwacht in elk geval. Hiervandaan liepen we naar Chinatown. De temperatuur liep inmiddels aardig op en omdat we geen lekker koel plekje konden vinden om wat te drinken, kochten we maar een lekker koud flesje in een supermarkt. Toen we er genoeg van hadden, gingen we weer naar de boot. Helaas was het erg druk, dus we moesten een boot voorbij laten gaan De boten waren ongekend druk en ook leken ze minder frequent te gaan dan in het verleden. Toen we voorbij de halte kwamen waar we op de heenweg waren uitgestapt, zagen we vanaf het water dat de Flowermarket aan de waterkant was gesitueerd, precies daar waar we niet waren geweest. We hadden niet de moed en energie meer om nog een keer uit te stappen. Nu eerst lekker even opdrogen een dan misschien vanmiddag nog even naar Thewet. Dat opdrogen duurde een poosje, misschien ook wel omdat we een klein beetje in slaap waren gevallen. Omstreeks vier uur waren we in Thewet, wat een beetje tegenviel: er waren veel minder kraampjes en het assortiment was ook wat kleiner. Daarvandaan terug gewandeld na het hotel, waar we nog een poos op het balkon hebben gezeten. Omstreeks half tien zijn we gaan zoeken naar iets te eten. John heeft eerst twee cheeseburgers op bij de Mac.Daarna zijn we neergestreken bij een Thaise tent. Nadat we besteld hadden, zagen we dat het afleveren van de bestelde maaltijden een beetje een zooitje was, nogal wat mensen kregen niet wat ze hadden besteld. Wij hadden sinaasappel-lime sap besteld al snel bleek dat dit gewoon siroop was. Het smaakte wel redelijk, maar was niet wat er op de kaart stond. Na een poosje werden er twee borden gebracht. Nou had John fish and chips besteld, ik had rijst met knoflook, kip, varkensvlees, garnalen en inktvis besteld. De borden die gebracht werden zagen er identiek uit, mijn bestelling in tweevoud dus. Ik maakte duidelijk dat het niet klopte, maar ze snapten er niets van. Op de achtergrond liep een serveerster als een kip zonder kop met John zijn bord. Kwam het toch nog goed dachten we….. De vis zat vol graat, de chips waren koud. Mijn eten was lekker door de knoflook, maar varken, garnaal of inktvis zat er echt niet tussen die vijf gepaneerde stukjes kip. Geen aanrader dus. Dat wasdus onze laatste avond Bangkok alweer, morgen zitten we vanaf acht uur ’s avonds in de nachttrein naar Chiang Mai, waar we dan de volgende ochtend aankomen. Een praktisch probleempje is dan wel dat we om twaalf uur ’s middags de kamer moeten hebben verlaten. Dus leveren we de bagage in bij het bagagedepot van station Hua Lampung. Alleen moeten we opletten dat er geen eetbare spullen in zitten, want het wemelt daar van de ratten, zo groot als kalveren. Nou ja, dat is misschien iets overdreven.

• Thailand

Details

Geschreven door: Paul Zuijdam

Gepubliceerd: 05 februari 2019

De rest van de dag hebben we doorgebracht in het MBK centre, een gigantische mall. Hier hebben we gelijk telefoonkaarten voor Thailand, Laos en Cambodja gekocht, want dat is een stuk goedkoper dan via onze eigen sim-kaarten. Omdat het chinees nieuwjaar is, stonden er veel Chinese eettentjes buiten, een lust voor het oog, maar helaas was mijn maag wat van streek van een eerder genuttigde banoffee punt. Omstreeks vijf uur waren we weer bij het station en pikten we onze koffers op. Toen we naar de perrons gingen, stond de trein al klaar. We zagen al direct dat het materieel gemoderniseerd was ten opzichte van de vorige keer. Toen we eenmaal geïnstalleerd waren, heb ik snel mijn vest opgezocht en mijn korte broek verruild voor een lange met sokken, want het was ijzig koud in de trein. Er zat zelfs een Thaise man met een ijsmuts op! De dame met de bestellijst voor eten kwam al snel langs. Uit de vier menu’s was er maar één waarschijnlijk geschikt voor John, namelijk die met rijst, kip in gele curry en eend in zoetzure saus. John heeft ‘echt zijn best gedaan, maar het was te heet gepeperd voor hem. Gelukkig zat er een kliko tegenover hem, die weer zover was opgeknapt dat zijn maaltijd er gedeeltelijk nog wel bij kon. Omdat we de voorgaande nacht niet goed hadden geslapen, gingen we er van uit dat we dat deze nacht wel zouden inhalen. Helaas, we deden bijna geen oog dicht, de trein stopte bij elke lantarenpaal en de bedruimte was niet zo geschikt voor lange Hollanders. Om half zes waren we blij dat het ontbijt werd aangekondigd, konden we er tenminste uit. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, mijn rug zat, vast zodat ik maar me moeite beneden kon komen en bij elke beweging door de grond leek te gaan. Zitten was helemaal een ramp.

• Thailand

Details

Geschreven door: Paul Zuijdam

Gepubliceerd: 06 februari 2019

Gelukkig trok dat in de loop van de ochtend weer weg. Het ontbijt bestond voor mij uit rijstsoep met stukjes kip en koriander, wel smakelijk, maar erg veel. John had kleine sandwiches waar vooral stukjes tomaat en mayonaise de boventoon voerden, beiden geflankeerd door een bananencakeje en een banaantje. Omstreeks half acht waren we bij het hotel, waar ons al snel duidelijk werd gemaakt dat de kamer pas om twee uur beschikbaar zou zijn. We mochten wél van het ontbijt gebruik maken. Dat kwam in dit geval wel goed uit. In elk geval de koffie en thee waren welkom. Om toch de tijd verder nuttig te gebruiken, hebben we eerst een wandelingetje gemaakt door de omgeving, daarna zijn we naar Kam Thieng gegaan, waar ik hoopte wat aardorchideeknollen te kunnen kopen bij Khamchung Cheng. Helaas hebben we zijn winkeltje niet kunnen vinden. Er waren wel andere winkeltjes, maar meer met de grotere, commerciele soorten. Ik heb hem wel een berichtje gestuurd, maar daar heb ik nog geen antwoord op. We zijn de ernaast gelegen Tesco Lotus nog even doorgestruind, maar meer dan een pak koffie hebben we niet gekocht. We waren gewoon te moe. Terug naar het hotel, waar we nog een poosje aan het zwembad hebben doorgebracht alvorens de hotelkamer op te kunnen. Daar vielen we al snel in coma tot een uurtje of vijf. En nu zijn we weer helemaal op en top, klaar om de nachtbazaar onveilig te gaan maken. We hebben een kamer aan het zwembad, geen balkon, maar wel een zitje voor de deur. We vroegen ons af, toen we daar gingen zitten, waarom er zo’n sterke wierrooklucht hing: nou daar zijn we inmiddels achter: het is aan het schemeren en alle muggen zijn wakker geworden. Dus maar snel iets met DEET kopen straks en nu snel naar binnen gevlucht. Voor vanavond staan op het programma: DEET kopen dus en korte broeken, eventueel overhemden voor John, een tas voor John en eten bij Dukes. Vooral aan dat laatste hebben we goede herinneringen van de voorgaande keren.

De avond is alweer voorbij en alleen de DEET en de Dukes zijn gelukt. Geen korte broeken, overhemden of een tas. We hebben domweg die kraampjes niet meer gevonden. Misschien morgenavond. Bij Dukes verliep het ook anders dan gepland. Onze magen zijn toch nog steeds van streek, iets wat steeds onvoorspelbaar weer opduikt, het lijkt erop dat we toch iets vanbuikgriep hebben. De geplande biefstukken hebben we verruild voor iets lichters: John at een “”””””small””””””” pizza, altijd nog goed voor een kleine schoolklas! Ik at een mootje gebakken zalm met salade. Daarna nog even verder gelopen over de bazaar, maar daarna toch weer terug naar het hotel, dit keer wegens John z’n buikkrampen. Op het gemak nog allebei een filmpje gekeken op de tablet en daarna lekker geprobeerd te gaan slapen.

• Thailand