Om 7.00 uur stonden we op om de laatste dingetjes nog even in de koffers te kunnen bergen en nog even voor de zekerheid te wegen. Dat viel tegen, want we moesten nog behoorlijk wat kilo’s omlaag. Uiteindelijk gingen er toch ook twee stuks handbagage mee om het gewicht een beetje te kunnen verdelen.
Even over acht uur gingen we op pad en zonder noemenswaardige vertraging bereikten we de parkeergelegenheid. Ook hier ging het redelijk snel zodat we snel op Schiphol aankwamen. Omdat John thuis al had ingecheckt, hoefden we niet in de lange rij, maar konden we snel de bagage afgeven (precies 40 kilo!) en naar de douane om daarna lekker op ons gemak te winkelen, tenminste dat was het plan….
We mochten netjes aansluiten achter de immens lange rij die er stond voor de veiligheidscontrole, een rij die maar niet korter leek te worden, zodat we TWEE EN HALF UUR later ons gingen afvragen of we nog wel op tijd bij het toestel zouden aankomen. We hadden nog twintig minuten om bij de verste pier te komen! Nou gelukkig haalden we dat, maar winkeltjes bezoeken was er niet meer bij.
Om 18.00 uur plaatselijke tijd arriveerden we op Heraklion, waar we redelijk snel de koffers kregen en in de bus plaats konden nemen. Het was een rit van ongeveer twee uur, via Mattala naar Agia Galinia, waar we dus omstreeks 21.00 uur aankwamen. Het hotel is mooi opgeknapt, alles ziet er keurig verzorgd uit, personeel is vriendelijk. De enige minpuntjes die wij hebben kunnen ontdekken zijn het ontbreken van een koelkast en het ontbreken van plekken waar je je spullen neer kunt zetten, zowel in de badkamer als in de slaapkamer. S’ Avonds nog zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje, samen met Nathalie en Barry, waar we direct al leuk contact mee kregen op het vliegveld. We namen een mixed grill, die er prima in ging, de 3 raki’s die de jolige eigenaar ons opdrong, hakten er flink in, zowel bij ons als bij de bloemenvaas. En daarna weer omhoog naar het hotel…..
Nadat de wekker om 8.00 uur afliep, gingen wij uit bed en maakten ons klaar om naar het ontbijt te gaan. Dit was een stuk eenvoudiger dan we gewend waren, maar gewoon goed.
Inmiddels was de zon lekker gaan schijnen en was het buiten daardoor warmer dan binnen. Toen Barry en Nathalie beneden kwamen, zijn we met z’n allen buiten gaan zitten en hebben nog een paar bakken koffie gaan drinken. Omstreeks tien uur begon ik te popelen om te gaan klimmen en op onderzoek uit te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Korte broek aan, fototoestel gereed gemaakt, sandalen aan en op pad. John bleef lekker lezen en ging niet mee.
Direct naast het hotel bevond zich een nogal steile droge bergwand, met vooral anemonen en doornstruiken, maar ook veel kleurige bloemen zoals tweekleurige margrietachtigen en paarse gladiooltjes. De wand bestond vooral uit losse kiezel, dus het was oppassen geblazen. Het eerste wat ik tegenkwam was een Serapias, direct gevolgd door een groep prachtige Ophrys episcopalis in volle bloei, veel Orchis italica, zeer veel Serapias die ik nog nader moet determineren van de foto’s evenals de vele kleine gele Ophryssen, in eerste instantie denk ik daarbij aan phryganae/sicula en fusca. Enkele Barlia’s, die al een beetje aan hun eind waren, en nog een donkere Ophrys, die ik nog niet heb gedetermineerd. Het meest frappante vind ik nog dat je soms over heel opvallende orchideeën heen kijkt op zo’n lichte achtergrond, want op de terugtocht zag ik bijvoorbeeld Ophrys tenthredinifera, die ik op de heenweg gemist had. Precies waar ik op de heenweg Ophrys sphegodes ssp gortynia had gevonden. Wat hogerop vond ik Orchis collina, in een diep paarse vorm. Deze kwam ik later langs de weg tegen en in grote getale in een boomgaard. Daar zag ik ze ook bijna wit. Langs deze wegrand vond ik ook 3 Orchis papilionacea en enkele gele Ophryssen. Op de terugweg daalde ik af naar een paadje wat naar lager leidde. Hier vond ik behalve wat Serapias geen andere orchideeën meer, maar wel een paar baltsende Papilio machaon en een soort Resedawitje, wat ik dacht te herkennen als Euchloe ausonia. Helaas kreeg ik hem niet op de foto, maar in het boek bleek dat er enig andere mogelijkheden waren, dus ik hou het er op.
Eenmaal terug zjn we op weg gegaan om een supermarkt te zoeken en een plek om even iets eenvoudigs te eten. Dat laatste lukte niet echt, dus hebben we maar gewoon even wat koekjes gegeten bij een lekkere bak koffie van thuis. Om 18.00 uur hadden we afgesproken met Barry &Nathalie, waarmee we naar hetzelfde restaurant van gisteren zijn gegaan, Pantheon roof garden, omdat het eten daar heel goed was. John begon met een tonijnsalade, die nogal groot uitpakte, gevolgd door een mixed grill. Zelf begon ik met gegrilde sardines, gevolgd door Moussaka. Het was allemaal weer erg goed. We kregen een toetje van het huis, wat erg lekker smaakte: blokjes custard of rijst met vanille omhuld met krokant filodeeg in honing. Uiteraard met het nodige en onvermijdelijke gedestilleerd.
Morgen gaan we naar Retymon met de bus.
Vanochtend vroeg ontbeten, met dit keer een lekker gekookt eitje erbij en om 9.15 u de bus gepakt naar Retymnon, wat een rit van iets eer dan een uur was door de bergen. Het weer was lekker, al vond ik mijn jas geen overbodige luxe. We hebben na aankomst eerst lekker door het centrum gelopen. Hierna waren we wel toe aan een bak koffie, dus streken we neer op een terrasje, waar we op de kaart ook iets zagen staan dat nogal sterk deed denken aan het toetje van gisteravond, dus dat bestelden we. Groot was de verrassing toen we een bord met een pannekoek kregen. De eerste hapjes leken inderdaad het meest op een te droge pannekoek met honing, maar toen we iets verder kwamen, bleek er een ontzettend sterke, zoute kaas in te zitten. Nou vind ik niet snel iets vies, maar hier walgde ik van en John ook, dus we hebben het niet verder opgegeten. Hierna betrok het weer en werd het een beetje kil, gelukkig kon ik mijn jas aantrekken. We zijn verder gelopen langs de vesting , op zoek naar de ingang. Dat was een aardige wandeling (terwijl later bleek dat de ingang ongeveer daar lag, waar wij waren begonnen….),maar het zonnetje scheen inmiddels weer lekker, dus het was een lekker tochtje. Toen we het fort wilden betreden, bleek dat er toch entree betaald moest worden. Nu verkochten ze ook “familie-kaarten” voor €10, dus hadden we er plotseling familieleden bij, hetgeen de kosten drukte. Het fort zelf was niet spectaculair, ook hier had er herbouw plaatsgevonden, maar dat ziet er toch vaak erg gekunsteld uit. Zo ook hier. Inmiddels was het tegen twee uur en de bus ging om 14.30 of 18.00 uur. We wilden graag die van 14.30 uur hebben. We hebben nog even op een bankje gezeten in een parkje, vlak tegenover het busstation, omdat daar nauwelijks plek was om te zitten. In dat parkje heb ik een paar stekjes gescoord van Pittosporum tobiro. In het busstation kochten we de tickets maar ook een worstenbroodje voor mij en een hele grote donut voor John, die we nog even verorberden voordat de bus zou vertrekken. Vlak voordat we in mochten stappen brak er een bui los.
De terugreis duurde wat langer dan de heenreis omdat er mensen afgezet moesten worden in wat hoger gelegen bergdorpjes. Dat was voor mij niet echt een groot genoegen, want hoewel de natuur er prachtig was, waren de wegen er naartoe erg smal en de ravijnen erg diep. Ik zat toch wel met kromme tenen in de bus.
We besloten eens een keer ergens anders te gaan eten, aangezien we niets hadden afgesproken met Barry en Nathalie. We streken neer aan de haven bij Tatso Mundo. Dat bleek een grote vergissing want de bediening was traag en ze hadden niet eens het dagmenu van de kaart, ook geen toetjes, en we moesten echt héél lang wachten op de rekening, terwijl er gewoon vier man stonden te navelstaren. Dat was eens en nooit weer.
Na nog een afzakkertje bij de poolbar, zijn we lekker gaan slapen.
Het ontbijt bestaat voor mij nog steeds uit drie plakken brood, ham, kaas, tomaat en deze keer ook yoghurt met vruchten. John blijft natuurlijk trouw aan zijn Nutella.
Vandaag heeft John zijn gemak gehouden en een leesdag ingelast, terwijl ik een wandeltocht heb gemaakt over de weg richting Spilli. Na pak weg twee uur wandelen werd de omgeving interessant genoeg om eens een paar zijweggetjes te nemen. Dit leverde behalve Serapias en Orchis italica ook een paar leuke nieuwe soorten op zoals Ophrys cretica ssp cretica, Ophrys heldreichi, Ophrys fusca, Orchis laxiflora, Anacamptis pyramidalis ,overal zie je Orchis collina, en Orchis italica, een paar Ophrys tenthredinifera, hier en daar Barlia robertiana, die ik nu ook heb kunnen ruiken. Ze ruiken lekker, maar de geur is weinig intensief. Verder verspreid Ophrys spruneri, Ophrys sicula en misschien ook wel phyganae. En één exemplaar van Ophys heldreichii. Het grappige is toch wel dat je vaak in eerste instantie over bloemen heen kijkt. Toen ik plat op de grond ging zitten om foto’s te kunnen maken van O. heldreichii, zag ik pas dat recht vóór mij een cretica stond en rechts van mij een episcopalis.Op een wat vochtiger stuk, waar tussen de hoge grasbosjes veel italica stond en Serapias, zag ik pas in tweede instantie dat het terrein stampvol stond met cretica, die had ik helemaal niet gezien, daar zag ik ook het tot nu toe enige exemplaar van O. laxiflora. Toen ik op de terugweg ging heb ik nog een Papilio machaon gefotografeerd en een paar blauwtjes. Onderweg vond ik op een morgensterknop een grijze stekelige rups met twee paar naschuivers, maar wel erg groot voor een Geometride. Omstreeks half vijf was ik weer in het hotel, waar ik nog even gerust heb voordat we gingen eten in ons “stamrestaurant” ,waar John een tonijnsalade at, gevolgd door een schnitzel met champignonsaus, terwijl ik tomatensoep, gevolgd door konijn uit de oven at. Dit laatste viel een beetje tegen door de rare snijwijze, waardoor er veel kleine stukjes bot in zaten en de konijn erg droog was geworden. Maar het lekkere toetje maakte dat weer goed (galaktoboureko).
Na nog een paar bakkies koffie bij de poolbar, werd het fris en zijn we weer naar boven gegaan.
Vandaag was een rustdag, het weer stelde ook niet veel voor. Bovendien had ik last van brandend maagzuur al direct tijdens het ontbijt en dat zat me ook niet lekker. Dus lekker terug in bed gedoken en wonder boven wonder weer opnieuw geslapen. Verder geen bijzonderheden over vandaag. Het nadeel van niet direct dezelfde dag een blog maken is dat je alles al weer vergeten bent. Dus hier houdt het op over vrijdag