2015 Thailand
9 Januari 2016
- Geschreven door: Paul Zuijdam
We zaten vanochtend al weer vroeg aan het ontbijt, en dan ontbijt beviel weer beter dan bij de vorige twee accommodaties. Voor John was er tenminste weer eetbaar brood en voor mij weer lekker rijst met allerlei prutjes, rauwkost en een gebakken eitje. Dus met een volle maag namen we een taxi naar Chatuchak-market om vandaar naar Queen Sirikit park te gaan. dat was nog een bevalling, want de taxi dropte ons aan het begin van de Chatuchak- markt.Het was even zoeken geblazen, maar na het hele aangrenzende park gezien te hebben, beland te zijn op een kinderfeest in het naburige park, te maken hebben gehad met parkbewakers die echt geen enkel woord Engels spraken, kwamen we dan uiteindelijk toch terecht in het vlinderpark. Eerlijk is eerlijk: het was mooi aangelegd en er vlogen héél veel vlinders, maar van een beperkt aantal soorten. Spectaculair was de Yellow birdwing, waar ik dan ook vele kiekjes en meerdere filmpjes van heb geschoten. Het duurde een poosje voordat ik doorhad dat twee totaal verschillende verschijningen tot dezelfde soort behoorden. Het mannetje en vrouwtje van Hypolymnas bolina zijn namelijk zó verschillend dat ik dit pas doorkreeg toen ik er twee een paring zag beginnen. Na dit bezoek zijn we naar de weekend-markt gegaan. Dat kostte wat extra tijd omdat we door parkwachters domweg naar de verkeerde kant werden gestuurd, zo ongeveer als de Zeeuwen bij Duitsers doen zal ik maar zeggen...... Inmiddels was het zonnetje doorgebroken en het was weer goed heet en vochtig geworden. Mijn doel was om de orchideeën handelaar terug te vinden waar ik een fles had gekocht, omdat ik een copie van de bijbehorende foto wilde maken. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan, omdat de foto bar slecht was van kwaliteit. Mijn tweede doel was om een kraampje waar ze bollen verkochten terug te vinden. ook dat lukte uiteindelijk en daar kocht ik twee Eulophia-soorten en een Haemanthus-bol. Verder hadden ze eigenlijk alleen maar Hippeastrum en gember-soorten. Daarna zijn we even binnen gaan zitten bij een zaakje, dat airco binnen had, om een ijsje te eten. John nam een milkshake vanille en een bananasplit, beiden waren niet zoals hij verwachtte. Ik nam een 
kokosnoot gevuld met kleefrijst en cocosijs. Een geweldige combinatie en ik had nooit verwacht dat dit zó lekker zou zijn. Zowel voor overhemden als voor souvenirs slaagden we er niet. Tijdens de heenrit zag ik, even voordat we Chatuchak bereikten,een nogal langgerekte orchideeën markt. Daar wilde ik nog graag naartoe. Hiervoor moesten we een drukke zesbaansweg oversteken, maar dat viel gelukkig mee. Gewoon nét zoals de Thaise mensen doen: ogen dicht en gaan. Zonder slachtoffers kwamen we aan de overkant. We passeerden eerst een enorme groente- en fruitmarkt om vervolgens op de orchideeën markt te komen. Er stonden erge mooie exemplaren, allemaal hybriden, maar het was de moeite waard om hier rond te snuffelen. Hiervandaan hebben we een taxi terug genomen om op het terras langs het water neer te strijken en een lekker koud drankje de keel in te laten glijden. Toen we weer opgedroogd waren, zijn we naar de kamer gegaan, hebben we een lekkere verkwikkende douche gepakt en hebben even onze oogjes dichtgedaan. Inmiddels is het donker en gaan we zo dadelijk eens iets te eten opzoeken. Inmiddels zijn we een uurtje of drie verder en hebben we de tweede douche achter de rug, want het is vochtig warm buiten, genoeg om zelf kletsnat te worden. John heeft vandaag bij de Mac gegeten, twee Big Mac's met een chocodip ijsje. Die laatste heb ik meegedaan. Daarna zijn we verder op zoek gegaan naar de overhemdenkraam, maar die staat er kennelijk alleen overdag. Omdat het weekend is, staat overal de muziek op doof-wordt-sterkte. We vonden uiteindelijk een eettentje dat wat rustiger lag, in een zijstraat. Zij hadden op de kaart staan : geroosterde eend met rode curry. Dat leek me wel wat. Ik had al bedacht dat als het ECHT eend zou zijn, dan zou het droog worden opgediend met de curry afzonderlijk erbij. Als het knoeierij zou zijn ( die stomme toeristen proeven toch niet wat ze eten...) dan zou het in kleine stukjes door de curry heen zitten. Dat laatste was het geval, zoals te verwachten: gewoon varkensvlees. Overigens smaakte het gerecht wel lekker, anders was het teruggegaan. Nu nog lekker wat drinken en dan slapen. Morgen houden we weer lekker ons gemakje. Misschien krijgen we nog een impuls en gaan we ergens naartoe, we zien het wel. We zouden nog een klongtour gaan doen, maar dat is verschrikkelijk duur voor een uurtje. Dus daar hebben we vanaf gezien. Kwam op 40 Euro voor een uurtje!
10 Januari 2016
- Geschreven door: Paul Zuijdam
We waren vanochtend al vroeg wakker, het was warm en we hadden niet lekker geslapen. Dus gingen we er vroeg uit en konden we ook weer vroeg ontbijten, wat op zich al heerlijk was, zo aan het water in de nog frisse ochtendlucht. Omdat ik nog wilde proberen aan bepaalde vitamines te komen voor de orchideeënkweek, hadden we opgezocht waar de grootste apotheek zat. Dat was prima te combineren met een winkelcentrum waar John nog graag een kijkje wilde nemen. Het kostte nog aardig wat moeite om er naartoe te worden gebracht. De tuktuks vertikten het stuk voor stuk om ons te brengen. Ééntje wilde ons wel brengen als we dan eerst even naar een winkel gingen, waar hij dan provisie van kreeg. Niet dus! Uiteindelijk zijn we met een taxi gegaan, zonder verder gezeur, een keurige vent. De apotheek zat natuurlijk weer nét zonder, en zo ging het bij alle apotheken. Alleen Colchicine heb ik kunnen krijgen, wat gebruikt wordt voor plantenveredeling. We hebben ongeveer vier kilometer gewandeld zonder iets tegen te komen wat de moeite van het winkelen waard was. Om even lekker koel te zitten, hebben wij Segafredo een lekkere cappuccino gedronken. John wilde graag aan zijn groente-tekort werken en nam daarom worteltjestaart, ik hield het bij cocostaart. Na nog een aardige wandeling besloten we een taxi terug te gaan nemen. De meeste taxi's leken aan de andere kant te rijden en bij het oversteken zagen we een Mac, dus toen hebben we nog even een ijsje gegeten. De taxichauffeur wist ons hotel niet te vinden, dus hebben we ons bij Kao San Road af laten zetten, we wilden toch nog voor overhemden kijken. Zo gezegd zo gedaan, ik slaagde voor vier overhemden, John nog voor twee erbij. Daarna lekker terug naar het hotel waar we even lekker gedoucht hebben, dat was nodig en verder ons gemak hebben gehouden tot een uurtje of half zeven. John had gezien dat er een weekendmarkt in de buurt moest zijn. 
Dus wij met Tomtom er naartoe gewandeld. Daar waar Google de markt aangaf, was niets te vinden. Toen we net besloten hadden om terug te gaan, zagen we in een straat aan de overkant van het immens grote plein heel veel spaarlampen branden, dat leek verdacht veel op een markt! En dat was het ook. Duidelijk een markt voor de Thai zelf, want er waren nauwelijks toeristen te vinden, geen vertalingen bij de eettentjes, die er in overvloed waren.Aan het einde van de straat was er veel lawaai en muziek. Daar bleek een feest gaande te zijn. Er waren hele mooie bogen en schermen met licht gemaakt.Het thema was dan ook Light for happiness. Het was erg mooi. Op de terugweg heb ik bij een eettentje varkensvlees gekocht, op drie manieren klaargemaakt: stukjes gefrituurd in een krokant jasje, stukjes gekookt, en stukjes gewoon gebakken buikspek. Ook John vond het lekker. Daarna zaten we eigenlijk al redelijk vol. Op Kao San Road heeft John bij de Mac nog een cheeseburger genomen, hebben we samen nog een ijsje genuttigd en iets verderop heb ik nog een Pad Thai op met garnalen. Daarna zijn we op het terras van het Navalai neergestreken om wat te drinken bij het lekkere windje van de rivier, totdat onze eigen windjes aangaven dat het tijd was om het toilet van onze kamer nabij te gaan houden. Tja en dat was dan de laatste avond! Morgen om deze tijd zijn we al onderweg naar het vliegveld.
Het was lekker om zo lang op vakantie te zijn, we hebben toch een heleboel dingen niet gedaan die we van plan waren, vanwege de warmte, maar ook omdat ons lichaam het niet toeliet. Fietsen ging niet omdat John zijn knie had geblesseerd bij de eerste waterval tijdens een val. Lange wandelingen met hoogteverschillen gingen voor mij ook niet meer omdat mijn knieën ook op beginnen te spelen bij grote afstappen, bovendien miste ik mijn oude Ecco's die voor zulke expedities toch onontbeerlijk blijken. We willen er niet aan, maar we worden ouder...........Maar we vinden het toch ook heerlijk om weer lekker naar huis te gaan, gewoon weer lekker alles bij de hand te hebben en ook alle mensen die veel voor ons betekenen weer dichtbij te hebben. Al zorgt Facebook er wel voor dat iedereen erg dichtbij lijkt.
Morgen de dag uitzitten, inpakken en nog wat laatste boodschapjes doen, dingetjes voor onderweg, maar ook Thaise knoflook, gedroogde minigarnaaltjes voor de papajasalade, die ik op kookles heb geleerd te maken en die ik ook vastbesloten ben te GAAN maken, en een paar djeroek poeroetvruchten voor de pad thai.Morgen zal er van de blog niets komen, die volgt later nog.
11 Januari 2016
- Geschreven door: Paul Zuijdam
We hebben geprobeerd wat langer te slapen, omdat we de komende nacht niet zo erg aan slapen toe zullen komen, maar dat lukte niet echt. Na op het gemak te hebben ontbeten, zijn we naar Thewet gegaan, omdat we er zeker van waren, dat ik daar mijn laatste boodschapjes kon halen. Terwijl we naar de verschillende maatjes knoflook stonden te kijken, kwamen we in gesprek met een kooklerares die ons probeerde te ronselen voor haar kookles. In elk geval hielp ze ons wel de juiste keuze te maken, dus met een kilootje Thaise knoflook gingen we verder, 100 Baht was de schade! (2,50). Daarna de verschillende gedroogde garnalen bekeken, totdat ik de goede vond. Voor 50 Baht had ik ongeveer een pond. Daarna nog drie djeroek-poeroetvruchten voor 15 Baht en toen was ik klaar. Omdat het zo lekker was op de boot, vatte John het idee op om met de boot tot het eindpunt te gaan, daar waren we immers nog nooit geweest. Zo gezegd zo gedaan. We stapten dus bij halte 30 uit, Nonthaburi. Daar bleek een lange straat met marktkraampjes aanwezig, met nog zijvertakkingen. Dat was tenminste weer eens een echte ouderwetse markt, niet afgestemd op toeristen, dus nog leuk. Bij een nogal; sjofel uitziend apotheekje vond ik eindelijk Vitamine B1-tabletten. Na iets gedronken te hebben, zijn we weer terug gegaan naar het hotel en zijn we uiteindelijk aan het inpakken begonnen. Zo makkelijk als alles op de heenweg in de koffers ging, zo lastig was het nu. Maar ja we hadden nogal wat ruimtevreters erbij:
De kadootjes voor de kleindochters, zes flessen met orchideeën, pakweg twintig nieuwe overhemden, ongeveer tien korte broeken, handige stekkerdozen voor thuis, kilo knoflook, pond garnalen, busjes prickly heat , twee potjes garnalenpasta, zaden, bollen en een paar plantjes.
De avondmaaltijd hebben we lekker op het terras gedaan: John een striploin met frites, ik een roasted duck met rode curry en ananas. Tijdens het eten kwam er een ongenode gast aan tafel: tussen de plankjes van de tafel kwam er een gekko vandaan, die niet zo erg snapte dat hij zijn spiegelbeeld zag, terwijl hij op het glimmende mes liep.
Na afloop hebben we nog een ijsje gegeten: John een brownie met vanille-ijs, ik een bolletje chocolade-ijs, het tweede bolletje was verloren geraakt in de vertaling naar de hulpkelner, maar het was ook wel goed zo. Tot slot nog een cappuccino en dat was het dan.
Om tien uur stapten we in de taxi, op weg naar het vliegveld. Dit verliep zonder files, dus even voor elf uur waren we op het vliegveld.
<p style="text-align: justify;">Na de nodige formaliteiten vertrokken we uiteindelijk op tijd, John kocht nog wat taxfree rookwaar , ik vond nog een paar flesjes met een orchidee, die bij ons peperduur is: Neofinettia. Terwijl we de hoop op het vinden van souvenirs hadden opgegeven, vonden we op het vliegveld uiteindelijk toch nog leuke neporchideeën, zoals we in ons hoofd hadden.
12 Januari 2016
- Geschreven door: Paul Zuijdam
De terugreis verliep minder ontspannen dan de heenreis. We zaten niet lekker, we konden ook niet slapen en we waren BLIJ dat het eerste deel er op zat, maar toen moest de tweede vlucht nog...... Die verliep nog rampzaliger, er was nog minder beenruimte en we waren blij toen we eenmaal geland waren op Schiphol, dat was omstreeks één uur 's middags. Het was waterkoud en het regende zo af en toe. We belden voor het taxivervoer naar de standplaats van de auto en daar wachtte ons de volgende verrassing: De linker voorband stond leeg, en wel zodanig dat we er niet mee naar een tankstation konden rijden. De chauffeur van de taxi aarzelde geen moment en vroeg of we een reserveband hadden. En ondanks de regen ging hij direct aan de slag. We waren hem enorm dankbaar, maar we hadden nog geen Nederlands geld om hem een flinke fooi te geven. Daarom heb ik zijn banknummer en naam gevraagd en het alsnog naar hem overgemaakt. Hij wilde er niets van weten, want hij vond het normaal dat je elkaar helpt. Maar ik heb hem ervan overtuigd dat een ander wellicht niet zo hulpvaardig zou zijn geweest en dat me dat wat waard was. Tja en toen waren we weer thuis (nadat we eerst even chinees hadden gehaald om daarna de deur niet meer uit te hoeven) Heerlijk om zo lang op vakantie te gaan, maar ook weer heerlijk om thuis te zijn. Romario herkende ons wel, maar kwam in eerste instantie niet te voorschijn. Later kwam hij zowaar weer de bank op om op schoot te gaan liggen. Door het gebrek aan slaap heeft het wel een paar dagen geduurd voordat we weer een beetje "normaal" waren, ik bedoel daarmee: zoals we vóór de vakantie waren.Laat nu de lente maar komen
