2015 Thailand
29 December 2015
- Geschreven door: Paul Zuijdam
We kwamen vandaag langzaam op gang. Na een slow ontbijt, besloten we op pad te gaan. Omdat ik toch nog de kans wilde hebben om wat vlinders te fotograferen, besloten we naar een waterval dichtbij te gaan, de Huay Keaw waterval. De eerste tuktuk die we aanhielden, wist niet eens waar deze was en riep er een jonge vrouw bij, die enigszins Engels sprak. Zij maakte hem duidelijk waar we naartoe wilden. Hij wilde er niet naartoe, omdat er geen water in stond volgens hem. Ok dan, wij verder en een taxi aangehouden. Na hem op de kaart duidelijk te hebben gemaakt waar we naartoe wilden, maakte hij ons duidelijk dat hij ons wel wilde brengen voor 200 Baht. We stemden toe. Onderweg zagen we een paar keer dat hij op de kaart zat te kijken en we twijfelden of hij de weg wel wist. Na al een poos op weg te zijn, stopte hij opeens abrupt. Hij kwam met de kaart en maakte ons duidelijk dat hij ons naar de Mae Sa- watervallen wilde brengen en naar het olifantenkamp. Ook wees hij nog twee andere watervallen aan. Hij vertelde dat er geen water in de Huay Keaw waterval zou staan. Ik informeerde naar die andere watervallen. Dat was véél verder maakte hij mij duidelijk. En de prijs ging opeens naar 2500 Baht. Hij wachtte niet eens een antwoord af, sprong weer achter het stuur en ging weer rijden. Wij waren met stomheid geslagen, maar wisten nu eigenlijk niet eens meer wat er ging gebeuren. Wij wilden ons aan het aanvankelijke plan houden, dus heb ik op het belletje gedrukt en aangewezen dat het aanvankelijke plan van kracht bleef. Nou daar waren we dan ook heel snel. Er was dus wel degelijk water in de waterval, misschien niet zoveel als in het regenseizoen, maar goed genoeg voor ons. We waren op onze slippers en dat was natuurlijk niet zo slim, die stenen zijn 
best glad. In elk geval heb ik kunnen genieten van veel verschillende vlinders, waaronder een paar hele bijzondere. Ik heb goed foto's kunnen maken met mijn bijeengehouden telelens. Zo lang ik hem maar zo vasthoud, dat hij niet uit elkaar kan vallen, gaat het goed. John is een poosje in de schaduw gebleven, want het was verzengend heet. Toen we hier klaar waren hebben we even voorbij de Chiang Mai Zoo even een bakje cappuccino besteld. We hadden hem wel eens lekkerder gedronken. De enige twee overeenkomsten waren dat er schuim op zat en dat het van water gemaakt was.... We hadden op de heenweg in de taxi gezien dat er in het Art Museum een leuke 3D-expositie was, daar waren we wel nieuwsgierig naar. Wat lijkt dan logischer dan een taxi te nemen. Na een prijs afgesproken te hebben met de taxichauffeur, kreeg deze ruzie met de andere taxichauffeurs en beduidde ons uiteindelijk dat we eruit moesten. Gek genoeg wilde geen enkele taxi ons brengen, ze vonden het kennelijk te ver weg (of ze wilden niet in de file staan). Dus zijn we maar gaan lopen, er zat niets anders op. Een ijsje onderweg genomen om weer wat af te koelen. Uiteindelijk aan de rand van Chiang Mai bemachtigden we een tuktuk. Het was niet zo'n heel goede chauffeur, hij sneed zijn mede weggebruikers nogal. Maar goed, we kwamen op de plaats van bestemming aan. We kregen er geen spijt van want het was een ontzettend leuk opgezette permanente 3D-expositie. Het is niet uit te leggen, je moet maar naar de foto's kijken. Het lukte niet om onderweg iets te eten te scoren, dus besloten we dan maar vanavond wat eerder te gaan eten. Gisteren ben ik vergeten te melden dat ik drie prachtige grootbloemige Christusdoorns heb gekocht. Allemaal van het formaat dat ze nog in een limonadefles passen. Deze ga ik vanuit Bangkok versturen, want in de koffer is te riskant. Toen we eenmaal terug waren in het hotel, heb ik deze planten zodanig schoongemaakt, dat alle aarde er af was en ik ze met de kale wortels in tissue papier kon verpakken, voor het transport. Ik stuur ze pas in de laatste week naar Nederland, als we weer in Bangkok zijn, dus moeten ze nu tijdelijk in limonadeflessen. Het was even een klus, maar het is gelukt. Inmiddels is het alweer donker aan het worden. Dan gaan we zo dadelijk maar weer op pad om een leuke eettent te vinden.
30 December 2015
- Geschreven door: Paul Zuijdam
Vandaag hebben we lekker ons gemak gehouden, lekker aan het zwembad gehangen met een puzzeltje en een muziekje. Uiteraard hebben we de koffers ingepakt, wat nu toch wat moeizamer bleek dan op de heenweg. Toch wel weer veel gekocht! Voor het avondmaal hebben we eerst even een rondje om het hotel gemaakt, omdat we veel straatjes er omheen nog niet gescreend hadden op eetbaarheid. Dat viel nogal tegen, dus besloten we om elk ergens anders te eten. Ik zou eten op het pleintje waar alle straatventers staan. Daar nam ik rijst met twee soorten vlees er bij. Na een dag reizen ben ik eigenlijk alweer vergeten wat er precies in zit, het was in elk geval lekker. John at bij de Burgerking, waar ik toch nog even een hamburgertje mee-at. Na afloop nog een ijsje met chocodip en daarna de laatste dingetjes in gepakt, want om vier uur moesten we weer op.... Het lukte niet om onderweg iets te eten te scoren, dus besloten we dan maar vanavond wat eerder te gaan eten. Gisteren ben ik vergeten te melden dat ik drie prachtige grootbloemige Christusdoorns heb gekocht. Allemaal van het formaat dat ze nog in een limonadefles passen. Deze ga ik vanuit Bangkok versturen, want in de koffer is te riskant. Toen we eenmaal terug waren in het hotel, heb ik deze planten zodanig schoongemaakt, dat alle aarde er af was en ik ze met de kale wortels in tissue-papier kon verpakken, voor het transport. Ik stuur ze pas in de laatste week naar Nederland, als we weer in Bangkok zijn, dus moeten ze nu tijdelijk in limonadeflessen. Het was even een klus, maar het is gelukt. Inmiddels is het alweer donker aan het worden. Dan gaan we zo dadelijk maar weer op pad om een leuke eettent te vinden.
31 December 2015 Donderdag / Oudjaarsdag
- Geschreven door: Paul Zuijdam
.jpg)
Om vier uur stonden we op. Na een bak koffie en brood klaargemaakt te hebben voor onderweg, gingen we om even over half vijf naar beneden. De receptie was 24 uur bemand, zeiden ze, dus konden we dan uitchecken. Nou mooi niet hoor! Niemand aanwezig en wat nog erger was: op de lijst voor taxivervoer naar het vliegveld stonden onze namen doorgekrast! Na hard roepen en bellen kwam er uiteindelijk toch iemand, die alles voor ons regelde. Er was geen verkeer op de weg, dus we waren ruim op tijd op het vliegveld. Na nog even wat gegeten te hebben en een bak koffie genuttigd te hebben, konden we door de security-poortjes en vertrokken we zo goed als op tijd, om zeven uur dus. De vlucht verliep zonder problemen en omstreeks vijf over acht landden we op Bangkok. Al heel snel hadden we de koffers, dus gingen we naar het loket van de bus naar Ko Chang. We hadden namelijk kaartjes voor elf uur, maar we waren nog ruim op tijd voor die van half tien. Gelukkig konden we nog mee. De rit was nogal afzien geblazen, want er was erg weinig beenruimte. Twee keer hadden we een sanitaire stop, waarbij dan tevens de gelegenheid was om iets te eten en drinken. Ook daar heb ik weer heerlijk Thais gegeten, maar vraag me niet wat er allemaal in zat, want ik heb geen idee en de Engelse onderschriften ontbraken. Rond half vier waren we bij de ferry, maar we waren niet de enigen.....De chauffeur liet al snel weten 
dat we pas rond vijf uur mee zouden kunnen. Toen het eenmaal rond die tijd begon te worden, maakte de chauffeur ons duidelijk dat hij het niet redde om mee te gaan naar Ko Chang, dus dat we zelf op de ferry moesten gaan. Aan de andere kant zouden dan busjes klaar staan die ons verder brachten. Nou dat klopte heel netjes. Het was toen inmiddels tien over half zeven. Tien over zeven waren we bij het resort aanwezig. Gauw de koffers uitgepakt om schone kleren te hebben na het douchen, want daar waren we wel aan toe. Het opbergen van alles was een beetje behelpen, want er was weinig kastruimte. Omstreeks negen uur hadden we een plekje bij een Italiaans restaurant gevonden: Marco en Jo. Hier hebben we lekker gegeten. John nam een pizza prosciuto en ik nam scaloppine alla pizzaiola. Daarna vonden we dat we wel een toetje verdiend hadden, het werd tiramisu. Hierna nog even wat boodschapjes gedaan, John een Camel-overhemd gekocht en toen terug naar het resort. Inmiddels is het nieuwjaar hier aangebroken ( 6 uur eerder dan in Nederland) en vallen onze luiken zo langzamerhand dicht. Dus we houden het even voor gezien ( zonder oliebollen, John heeft veel verdriet........)
1 Januari 2016
- Geschreven door: Paul Zuijdam
T'is heel gek, maar je merkt eigenlijk helemaal niets van het feit dat het nieuwjaarsdag is, business as usual. Vanochtend hebben we hier een beetje uitgeslapen tot een uur of half negen. Omstreeks negen uur zaten we aan het ontbijt. Dat is wel weer even wennen, want het gaat allemaal weer een beetje anders dan wat we gewend zijn. Je hebt de keuze uit een aantal verschillende ontbijten. Maar het is al wel duidelijk dat het hier niet zo overdadig is als op de voorgaande adressen. John wilde vandaag lekker rustig aan doen, daarom ben ik alleen op pad gegaan, gewapend met mijn fototoestel, waarvan ik de telelens even provisorisch heb gerepareerd met een stukje touw en wat stukken plakband. Hij kan nu in elk geval niet meer uit elkaar vallen. Fotograferen gaat ook, maar soms weigert hij en dan blijft de spiegel hangen en de foto is dan mislukt. Dat is wel jammer, want daardoor miste ik nu een aantal unieke vlinderkiekjes. Er vliegt hier erg veel, maar een aantal zijn nauwelijks te fotograferen omdat ze bijna nooit gaan zitten. Dit geldt voor de talloze witjes en geeltjes, maar ook voor de grote pages en birdwings, die hier regelmatig langs komen. Het terrein is heel mooi aangelegd, met veel aandacht voor bloeiende gewassen. De entree is ongezellig verlicht, dat is jammer want het nodigt daardoor van buitenaf gezien niet zo uit. Het personeel is erg aardig, maar bestaat voor 75 procent uit jongens die in verschillende fases zitten van ombouw tot meisjes. Sommigen daarvan zien er in onze ogen afschuwelijk uit, maar ja : dat is in onze ogen dan. Aan het begin van de middag zijn we een stukje gaan wandelen op weg naar het strand omdat ik mij kon herinneren dat daar leuke eettentjes te vinden waren. We hebben ze niet kunnen vinden. Toen zijn we weer terug gelopen naar de weg en uiteindelijk neergestreken bij Nong Bua Seafood, omdat ze daar ook schnitzels en cordon bleu hebben. De cordon bleu van John viel tegen omdat er een partij pepersaus overheen gegooid was, waardoor de smaak helemaal wegviel. Dit werd met salade en frites geserveerd. Ik had zin in nieuwe dingen, dus bestelde ik een papajasalade met zilte krab en vis in het zuur. Tevens gegrilde kip met diep gefrituurde citroengras. Het laatste gerecht werd het eerst geserveerd, dat was echt een heerlijk gerecht. De kip was knapperig gefrituurd met jonge djeroek poeroet blaadjes 
en jonge trosjes groene pepertjes, die dus ook knapperig waren. Hier overheen zat de citroengras, die zo dun als haren was en ook gefrituurd. Er werd salade bij geserveerd en tamarindepasta met een beetje vissaus erdoor. Het was werkelijk een heerlijk gerecht en de domper kwam toen ik de papajasalade er na geserveerd kreeg. Van vis in het zuur heb ik geen enkel spoor kunnen ontdekken, wél van de krab. Die was gewoon met schaal en al in tien stukken gehakt en kon zo dus niet gegeten worden. Ik heb het maar beschouwd als smaakmaker en ze op de rand van het bord neergelegd. Daarna weer terug naar het hotel, o ja nog wel even een zwembroek gekocht, en toen lekker de rest van de middag aan het zwembad doorgebracht, lekker in de schaduw. Omstreeks zeven uur zijn we op weg gegaan om te eten, we vonden niet echt een tent die voor ons beiden wat te bieden had, dus zijn we teruggegaan naar Marco en Jo. We bestelden beiden een pizza, maar ze vielen tegen, ze waren droog en er zat aan allebei weinig smaak. De panna cotta als toetje smaakte gelukkig wél lekker. Voor morgen hebben we een auto met gids geboekt en gaan we het eiland rondrijden. We moeten nog even uitzoeken wat we precies willen zien. Wordt vervolgd. Overigens is wandelen hier 's avonds ook niet echt een pleziertje, want hoe we ook lopen, we komen altijd langs hoerententen, die vol met welwillende dames zitten. Maar ja ze blaffen nu eenmaal tegen de verkeerde bomen.
2 Januari 2016
- Geschreven door: Paul Zuijdam
Vandaag zijn we lekker vroeg opgestaan, zodat we om negen uur konden vertrekken met de chauffeur, op verkenningstocht over het eiland. Na het ontbijt nog even terug naar de kamer om de nodige dingen op te halen en daarna zijn we met een luxe auto, voorzien van airco, op pad gegaan. We zijn eerst naar de oostkant van het eiland gegaan.De eerste stop was bij de Than Mayom waterval. Op zich niet zo heel veel klimmen, maar wel moeizaam vanwege de grote keien en hoogteverschillen. Er hing gelukkig wel een touw voor het moeilijkste stuk, zodat je je daar aan vast kon houden. Helaas glibberde John op een bepaald moment weg en kwam lelijk ten val. Hij schaafde zijn onderbeen flink en had later toch wat last van zijn knie. De waterval zelf was niet spectaculair. Er waren wel wat verschillende vlinders te zien, maar daarvan heb ik maar een fractie vast kunnen leggen, omdat mijn camera weer erg vaak weigerde. Terug van de waterval hebben we nog wat gedronken en zijn we weer verder op pad gegaan, verder naar het zuiden. De volgende stop was bij een mangrovebos. Daar hebben we eerst een wandeling gemaakt over betonnen vlonders, die door het bos liepen, daarna zijn we om twaalf uur aan boord gegaan van een soort gondel, maar dan wat meer vervallen, om een rondvaart te maken. Dat was best lekker met een beetje wind er bij. Vooral apart zijn de bomen die zomaar geïsoleerd in het water staan, dat is echt een raar gezicht. Toen ik wat naar achteren wilde leunen, viel de hele rugleuning naar achteren. Luxe is nu eenmaal betrekkelijk...... Eenmaal terug, heb ik roergebakken garnalen met basilicumbladeren op. 
Het was erg heet, maar wel erg lekker. Voor John was daar niets eetbaars te vinden. Voordat we in de auto stapten, zag ik lange peulen in een struik, waarvan de schutbladen als een visgraatmotief over elkaar hingen. Ik dacht aan een Mussaenda, maar die was het niet volgens internet, omdat deze compleet andere vruchten heeft. De volgende stop was bij de Salakphet-tempel. Een mooie tempel, met vooral erg mooie, kleurige muurschilderingen. Volgens John was deze tempel gemaakt van een oud zwembad, getuige de metalen treden die binnen in de muur gemetseld waren. Zoals gebruikelijk moesten we onze schoenen uit en dat was hier geen pretje, want je verbrandde je voeten aan de stenen, waar je over moest lopen. Vlak voor de tempel stonden al erg oude bomen, die helemaal begroeid waren met varens, waaronder de hertshoornvaren. Deze waren hier tot een ongekende grootte uitgegroeid. Ook zaten er veel Vanda's op de bomen en een aantal Dendrobiums, helaas geen van allen in bloei. De volgende stop was bij een pier die helemaal leeg was. Behalve een mooi uitzicht en zinderende hitte, was hier niet zoveel te beleven. Na wat foto's te hebben gemaakt, zijn we weer op pad gegaan. Een flinke rit, want we gingen nu via de noordkant naar de zuidwest punt. En dan te bedenken dat tussen oost en west, ALS er een verbindingsweg zou zijn, dit 
maar vijf minuten zou kosten. Nu rijd je er ongeveer drie kwartier over! Iets voorbij de noordpunt zijn we nog even gestopt bij een viewpoint om even mooie foto's van het uitzicht te maken. Maar de zon stond nog vrij hoog, dus foto's maken is dan moeilijk. Toen zijn we naar de pier Bang Bao gegaan, vertrekpunt naar de kleinere eilanden in de omgeving, maar het was tevens een plek met veel winkeltjes en boetiekjes. Er werd ook veel verse vis, krabben, garnalen, inktvissen, kreeften en schelpdieren verkocht. Hier hebben we twee potjes garnalenpasta gekocht. Eindelijk was er iets eetbaars voor John: wafels met banaan en chocolade. Daar heeft hij van gesmuld. Daarna hebben we nog een lekker schepijsje gegeten. De laatste stop was bij Kae Bae View Point. Dit is een geliefd punt om de zonsondergang te fotograferen. Zo lang hebben we niet gewacht. Omstreeks kwart voor zes waren we terug op het resort. We waren lichtelijk afgeserveerd en hebben eerst maar eens lekker gedoucht en daarna even lekker bijgeslapen. Pas rond negen uur waren we weer bij onze positieven en zijn we op pad gegaan om iets te eten te vinden. We zijn uiteindelijk neergestreken bij Bar Yes, waar een gecombineerde keuken is. John heeft een Pizza capriciosa op, maar dan zonder olijven. Ik at Penaeng curry met garnalen. Hij was erg lekker, maar absoluut niet gepeperd. Toen we eenmaal terug waren, was het al tegen twaalf uur. Bedtijd dus.
