18 December 2015

Afgelopen nacht hebben we wel beter geslapen dan de nacht ervoor, maar toch was ik wel weer om vier uur wakker. Ik ben er uiteindelijk om zes uur uitgegaan en ben met de laatste stukjes hollandse geitenkaas op het balkon gaan zitten, compleet met fototoestel met telelens en puzzelboekje. De tijd heb ik voornamelijk doorgebracht met naar de eekhoorns te kijken en naar de grote zwarte vogels die zo onnoemelijk veel kabaal maken. Inmiddels heb ik uitgezocht wat het zijn: Aziatische koel is de naam. Het geluid is zo af en toe echt oorverdovend als mannetjes elkaar te dicht naderen. Rond acht uur was ook John wakker en zijn we gaan ontbijten. Het ontbijt was vrijwel identiek aan gisteren, dus daar hebben we het vandaag niet over. De bedoeling was om éérst naar L&P plants te gaan, omdat dit het verst weg is. De baliemedewerker deed zijn uiterste best voor ons, belde naar de kweker en legde uit dat de kweker zelf pas tussen drie en zes aanwezig zou zijn op het bedrijf en dat er verder niemand Engels sprak. We moesten nog wel even onze komst bevestigen. Dus vervolgens ons programma omgegooid. Eerst naar het Royal Palace dus. Omgekleed ( lange broek verplicht) en met de boot naar pier 9 gegaan. Daar werden we door een Thai aangesproken die vertelde dat het paleis dicht was, maar dat hij ons wel naar een andere tempel wilde brengen. Los van elkaar vertrouwden we de zaak niet. John had al gelezen dat deze truc héél vaak wordt uitgehaald met niets vermoedende toeristen, terwijl dan het paleis gewoon open is. Ik zag allerlei groepen klaarstaan, compleet met geleende sarongs (omdat de dames te kort gekleed waren). Die sarongs leen je niet als je niet naar binnen mag. Even later zagen we zelfs bordjes waarop gewaarschuwd werd voor deze praktijken. In elk geval zijn we dit keer dus wel naar binnen geweest. Ik vond het nog steeds even indrukwekkend als toen, ik hou nou eenmaal van veel kleur en veel glimmertjes. John vond er niets aan en heeft zelfs geen foto's gemaakt. Toen we daar klaar waren zijn we met de taxiboot doorgegaan naar pier 15: Thewet-market. Dit is een plantenmarktje, niet zo gek groot, maar voor mij wel leuk om rond te neuzen. Het blijft altijd een bont kleurenspektakel door de aanwezige orchideeën en aronskelkachtigen in schakeringen van groen via roze tot felrood. Op de terugweg, langs de andere kant van de klong (gracht) loop je dan over een vis-, vlees-, en groentenmarkt, waar alles heel vers is: de vissen leven nog, evenals de kikkers en schildpadjes (ook die worden dus gegeten). Het vlees ziet er erg vers uit, en wonder boven wonder zie je er geen vliegen op! Daarna de boot weer gepakt, terug naar pier 13: Pha Artit, oftewel de plek waar ons hotel ligt. Gauw onze lange broeken uitgedaan en even opgefrist. Even een bak koffie gedronken en vervolgens gaan lopen richting Kao San om iets te eten te scoren. Omdat de McDonald weg is, is het voor John lastig om iets te vinden wat hij eetbaar vindt. Uiteindelijk neergestreken bij een tent, waar hij een hamburger met frites nam. Ik bestelde gefrituurde Thaise basilicum met garnalen en gebakken rijst met kip. Wat John op zijn bord kreeg, klopte aardig met wat hij besteld had, alleen zat er weinig smaak aan, en was de hamburger wat aan de rauwe kant. Mijn gefrituurde basilicum bestond uit geblancheerde sperzieboontjes met waterspinazie in een soort oestersaus. Toen ik de kelner er op aansprak zei hij dat de blaadjes gewoon erg klein waren, dat ik ze daarom niet zag. Later heb ik nogmaals verteld dat er echt géén basilicum in zat, want dat proef je natuurlijk wel. Een beetje lacherig liepen ze weg. Niet meer naar terug dus...... Toen we tegen drie uur terug kwamen in het hotel, hebben we weer laten bellen naar die kweker. Maar het was toch niet helemaal goed gegaan met het afspreken, hij dacht dat we niet zouden komen omdat we niet eerder gebeld hadden. Om een lang verhaal kort te maken: morgenochtend om negen uur worden we verwacht. Dat wordt dus vroeg op en om acht uur in de taxi springen, want het is wel een eindje weg. Omdat we nu tijd over hadden, zijn we naar het zwembad op de 6e etage gegaan. Het was daar zelfs op de duur iets aan de frisse kant. We besloten naar ons balkon te gaan, ook omdat er een Engelsman zat die zo nodig zijn muziek nogal hard aan iedereen opdrong. Het is inmiddels kwart over zeven, John is in slaap gevallen terwijl ik de blog aan het schrijven was. Trek heb ik nog niet, dus we zien wel wat het verder gaat worden vanavond. Morgen zijn we nog de hele dag in Bangkok, zondag vertrekken we met de nachttrein naar Chiang Mai. Wordt vervolgd.