17 December 2015

Het lang opblijven mislukte nogal gisteravond. Om negen uur hielden we onze ogen écht niet meer open, dus zijn we toch maar gaan slapen. Met als gevolg dat we om twee uur rechtop zaten, klaar om de dag te beginnen. Toch maar geprobeerd om het nog wat te rekken. Om half zes zijn we van ellende opgestaan omdat we het niet meer uithielden in bed. We waren wel lekker fit allebei, dus dat viel weer mee. Tegen de tijd dat we konden gaan ontbijten, dat was tegen zeven uur, kregen we toch wel last van een dipje, dus gingen we weer even op bed liggen...... Foute boel natuurlijk, tegen negenen werden we wakker, dit keer niet lekker fit, maar als zombies met het gevoel dat we midden in de nacht zaten. Dat was ons Nederlandse dagritme, waar we nog even last van hadden. Het ontbijt was zoals we gewend waren, alleen miste John de Nutella. Toch was er verder voor elk wat wils. Uiteraard at ik rijst met broccoli en garnalen en gebakken tofoe met een lekker sausje, een gebakken ei, bacon, tomaten en komkommer. En uiteraard als toetje verse watermeloen, papaja en ananas. Met dit geheel, omrand met wat thee en koffie konden we de dag weer aan. De bedoeling was om vandaag voor kleding te gaan kijken. Dit zouden we doen in Pratunam market en MKB-centrum. Dus na het ontbijt op de taxiboot gesprongen, we zaten tenslotte aan pier 13 Phra Artit, op naar pier 1 Central Pier. Deze tocht kost 11 Baht p.p. (€0,26). Vervolgens in de BTS-metro van Sakhon naar halte National Stadium voor 47 Baht p.p.(€1,20). Daarvandaan toch maar een tuk-tuk genomen omdat het toch wel een afstand was. Bovendien hadden we geen idee naar welke kant we moesten lopen. Voor 150 Baht werden we gebracht, wat wel fijn was, want de afstand was groter dan we hadden gedacht. Na enig rondlopen, kwamen we op de juiste plek aan. Vonden we aanvankelijk uitsluitend kleding voor vrouwen, na een poos vonden we ook wat kramen met mannenkleding. Al vrij snel slaagde ik voor drie overhemdjes van een vrij gladde stof, die hopelijk strijkvrij zijn. Na een poos kregen we dorst en besloten ergens iets te gaan drinken. Nou is drinken wel makkelijk te vinden , echter een plek om er bij te kunnen zitten, is al veel moeilijker. Na veel speurwerk vonden we eindelijk in een achteraf steegje een piepklein eetcafeetje. Omdat we van het eindeloze lopen toch wel trek hadden gekregen, besloten we maar gelijk wat te eten ook. John nam fish and chips, ik besloot Tom Yam te nemen. Afgezien van het feit dat het allebei wat vet was, smaakte het wel redelijk. Helemaal verkwikt gingen we weer op pad. Na een poosje lopen ontdekte John opeens dat hij zijn tas had laten staan!!! Tja, toen moesten we proberen de weg terug te vinden. Gelukkig lukte dat wonderwel, dus een klein kwartiertje later stonden we weer op dezelfde plek. Toen we hier klaar waren hielden we weer een tuktuk aan om ons naar het MKB-center te brengen. Voor de zekerheid informeerde ik naar de prijs. 200 Baht vroeg hij. Dus toen gebaarde ik verder te gaan. Waarop hij ons weer aanhield met de vraag How much? Ik zei 150. Na wat heen en weer praten ging hij akkoord. Toen we aankwamen en uitstapten vroeg hij 180. Van 150 wist hij niets meer af. Om een hoop gezeik te voorkomen heb ik het gewoon betaald. Maar de volgende keer laat ik de afgesproken prijs eerst een keer herhalen door de bestuurder. Lesgeld zullen we maar denken. In het MKB slaagde John voor een paar korte broeken. Voor T-shirts van het materiaal dat ik wil, ben ik nog niet geslaagd. Omstreeks vijf uur waren we terug in het hotel. Lekker wat gedronken en een douche gepakt. Eigenlijk waren we van plan geweest om te gaan zwemmen, maar even een tukkie was toch ook wel lekker. <p>Omstreeks acht uur gingen we naar het hotel-restaurant. John nam een Caesar-salade en een striploin-steak met frites en groente. Dat werd hem te veel want hij had al groen op in de caesar-salade. Ik nam een groene curry met rundvlees vooraf (was eigenlijk al genoeg geweest als hoofdgerecht) met als hoofdmaal een ananas gevuld met gebakken rijst met rozijnen, ananas, garnalen, cashewnoten en kip. Best eetbaar, maar dit had niet de smaakexplosie die ik van Thais eten gewend ben. Na afloop nog een bolletje ijs met slagroom, John een brownie met ijs en slagroom. Daarna nog een wandelingetje gemaakt en toen op ons balkonnetje een bak koffie genuttigd en inmiddels is het bijna elf uur. Voor morgen staan er meerdere dingen op het programma, maar ik weet nog niet of alles haalbaar zal blijken. Allereerst wil ik graag naar Thonburi, waar een kweker van sier caladiums zit. Hier wil ik kijken of ik aan wat bollen kan komen van verschillende kleuren. Het mooist zou het zijn als ze steriel gekweekt worden in flessen, dan kan ik ze zelf meenemen, anders moet ik ze laten opsturen. Via de receptie wil ik laten bellen of we welkom zijn en dan vervolgens een taxi laten regelen, het is hier ongeveer 40 km vandaan, dus zelf organiseren is wat moeilijker. Dan hoop ik nu eindelijk eens naar het Grand Palace te gaan en er dan ook naar binnen te kunnen, want dat is de laatste twee vakanties steeds mislukt omdat er dan weer een reden was dat we er niet in mochten. Als het allemaal binnen de tijd lukt, wil ik ook nog graag naar Thewet-market. Dit is een klein bloemen- en plantenmarktje, waar ik mijn ogen uit kan kijken naar alle planten en ook vooral orchideeën die hier gewoon voor een habbekrats verkocht worden (onuitstaanbaar dat je ze niet mee mag nemen, maar voor mijn portemonnee misschien maar beter zo....) We zullen zien wat er van gaat lukken....