We hebben geprobeerd wat langer te slapen, omdat we de komende nacht niet zo erg aan slapen toe zullen komen, maar dat lukte niet echt. Na op het gemak te hebben ontbeten, zijn we naar Thewet gegaan, omdat we er zeker van waren, dat ik daar mijn laatste boodschapjes kon halen. Terwijl we naar de verschillende maatjes knoflook stonden te kijken, kwamen we in gesprek met een kooklerares die ons probeerde te ronselen voor haar kookles. In elk geval hielp ze ons wel de juiste keuze te maken, dus met een kilootje Thaise knoflook gingen we verder, 100 Baht was de schade! (2,50). Daarna de verschillende gedroogde garnalen bekeken, totdat ik de goede vond. Voor 50 Baht had ik ongeveer een pond. Daarna nog drie djeroek-poeroetvruchten voor 15 Baht en toen was ik klaar. Omdat het zo lekker was op de boot, vatte John het idee op om met de boot tot het eindpunt te gaan, daar waren we immers nog nooit geweest. Zo gezegd zo gedaan. We stapten dus bij halte 30 uit, Nonthaburi. Daar bleek een lange straat met marktkraampjes aanwezig, met nog zijvertakkingen. Dat was tenminste weer eens een echte ouderwetse markt, niet afgestemd op toeristen, dus nog leuk. Bij een nogal; sjofel uitziend apotheekje vond ik eindelijk Vitamine B1-tabletten. Na iets gedronken te hebben, zijn we weer terug gegaan naar het hotel en zijn we uiteindelijk aan het inpakken begonnen. Zo makkelijk als alles op de heenweg in de koffers ging, zo lastig was het nu. Maar ja we hadden nogal wat ruimtevreters erbij:
De kadootjes voor de kleindochters, zes flessen met orchideeën, pakweg twintig nieuwe overhemden, ongeveer tien korte broeken, handige stekkerdozen voor thuis, kilo knoflook, pond garnalen, busjes prickly heat , twee potjes garnalenpasta, zaden, bollen en een paar plantjes.
De avondmaaltijd hebben we lekker op het terras gedaan: John een striploin met frites, ik een roasted duck met rode curry en ananas. Tijdens het eten kwam er een ongenode gast aan tafel: tussen de plankjes van de tafel kwam er een gekko vandaan, die niet zo erg snapte dat hij zijn spiegelbeeld zag, terwijl hij op het glimmende mes liep.
Na afloop hebben we nog een ijsje gegeten: John een brownie met vanille-ijs, ik een bolletje chocolade-ijs, het tweede bolletje was verloren geraakt in de vertaling naar de hulpkelner, maar het was ook wel goed zo. Tot slot nog een cappuccino en dat was het dan.
Om tien uur stapten we in de taxi, op weg naar het vliegveld. Dit verliep zonder files, dus even voor elf uur waren we op het vliegveld.
<p style="text-align: justify;">Na de nodige formaliteiten vertrokken we uiteindelijk op tijd, John kocht nog wat taxfree rookwaar , ik vond nog een paar flesjes met een orchidee, die bij ons peperduur is: Neofinettia. Terwijl we de hoop op het vinden van souvenirs hadden opgegeven, vonden we op het vliegveld uiteindelijk toch nog leuke neporchideeën, zoals we in ons hoofd hadden.
