2015 Thailand

Geschreven door: Paul Zuijdam

Gepubliceerd: 15 december 2015

Eindelijk, eindelijk was het dan zover! De afgelopen dagen liepen we toch wel een beetje verloren door het huis, popelend van ongeduld om EINDELIJK weer naar ons geliefde Thailand te gaan. Aanvankelijk werd de vreugde wat getemperd omdat het slecht ging met onze kater Romario. Maar gaandeweg bleek hij dement te zijn geworden, wat nogal snel was gegaan. Hij lijkt er zelf niet zo heel veel last meer van te hebben. Hij slaapt voornamelijk, vreet nog als een dijker, gaat naar de bak en slaapt vervolgens weer verder. Hij vermijdt elk contact met mensen omdat hij ze niet meer herkent en er bang voor is geworden. Dinsdagochtend waren we al vroeg op om de laatste dingetjes nog even te doen en om even 9.00 uur gingen we de deur uit. Wel vroeg, maar dat bleek maar goed ook... Aan files geen gebrek, zodat we even voor half twaalf op Schiphol aankwamen. De auto achtergelaten op een bewaakt parkeerterrein. Omdat onze vakantieverslagen voor onszelf ook altijd als naslagwerk dienen, vermeld ik ook vaak prijzen, 't is maar dat de lezer begrijpt waarom. Voor 28 dagen parkeren zijn we €75 kwijt. Omdat we al in mei hadden geboekt, konden we zelf nog stoelen uitkiezen. In de praktijk bleek dit natuurlijk weer te zijn overruled, we zaten dus zelfs niet eens naast elkaar op allebei de heenvluchten. Bij de incheckbalie ging alles razendsnel en ik dacht bij mezelf: laat ik nog één keer proberen om het voor elkaar te krijgen. Voor de eerste vlucht lukte het om naast elkaar te zitten, met héél veel beenruimte. Tot Doha duurde de vlucht iets minder dan zes uur. Die tijd duurde best wel lang. We kwamen om ongeveer kwart voor negen aan, Nederlandse tijd. In Doha was het twee uur later. Het vliegtuig was wel lekker modern met een scherm in de stoel, zodat je zelf films uit kon zoeken. Tijdens de eerste vlucht lukte het mij niet om te slapen. De maaltijden waren eenvoudig maar wel smakelijk en er was keuze uit drie verschillende warme maaltijden. John had kippenborst met rijst en groene bonen in een tomatensaus, ik had aardappelpuree met sperziebonen en rundvlees, smaakte goed voor een kant- en klaarmaaltijd. Ook voor drinken werd gezorgd. Over Doha hadden we hele wilde verhalen gehoord, het moet een geweldig mooie luchthaven zijn. Waarschijnlijk zijn wij niet op de juiste plekken geweest, want wij vonden het nogal kaal en sfeerloos. Wél waren alle winkels van dure merken er te vinden, maar dat nodigde niet echt uit. Toen we een bak koffie wilden drinken, zaten we met het probleem dat we geen Qatarees geld hadden. Maar gelukkig kon er ook met de pinpas betaald worden. 44 Qar was de prijs. Natuurlijk waren we wel benieuwd wat dat omgerekend zou zijn. Voordat John dit via internet had achterhaald, had ik mijn cappuccino al bijna op. John heeft er héél l a n g z a a m van genoten, omgerekend kostte deze traktatie €11. Gelukkig was het wel een lekkere cappuccino. Met wat vertraging vertrokken we uit Doha met een enorm vliegtuig, met twee passagiersverdiepingen. We zaten achter elkaar, maar wel aan het gangpad. Deze vlucht leek op één of andere manier sneller te gaan. De eerlijkheid gebiedt mij wel te vermelden dat ik erg veel heb geslapen tijdens deze vlucht. Ook nu kregen we weer een maaltijd. John verheugde zich erg op de beloofde pannenkoekjes, maar die waren er helaas niet. Dus als alternatief scrambled eggs met een kippenworstje. Zelf had ik rijst met knoflook, lenteuitjes, paprika en vis in gembersaus. Ook dit smaakte mij weer goed. Zonder verdere noemenswaardige zaken, kwamen we in het warme Bangkok aan. Was het in Doha 17 graden, In Bangkok kwam er zomaar 14 graden bij. Toch viel deze 33 graden ons mee, John zweette zelfs niet eens! Hoe anders was dat de vorige keer.... Aangekomen op Bangkok airport, duurde de immigratie verschrikkelijk lang. Gelukkig hadden we toen wel direct de koffers, dat scheelt dat weer. Direct even Thais geld gepind en een fles water gescoord. Omdat we gelezen hadden dat vervoer van Bangkok naar Koh Chang tijdens de feestdagen problematisch kan zijn, wilde ik dat direct gaan regelen, want dat kon niet van thuis uit. Na enig speurwerk vonden we de verzorgende busmaatschappij, waar het snel geregeld was, voor zowel heen als terug. En de kosten vielen ook erg mee, want voor 900 Baht hadden we een retour (inclusief de ferry), omgerekend is dat nog geen €25. En dan te bedenken dat het een rit is van pak weg 6 uur. <p>Daarna zijn we met de skytrain naar Bangkok gegaan vanaf het vliegveld, helemaal tot het eindpunt Phaya Thai. Dit kostte 90 Baht voor ons tweeën. 100 Baht = €2,50. Vanaf het eindpunt hebben we een taxi genomen. Op het vliegveld zeiden ze dat deze rit ongeveer 150 Baht zou kosten, het werd 800. We hebben wel erg lang in files gestaan en we hadden echt niet het idee dat de chauffeur omreed. Ach en dan denk ik maar, wat zo'n lange rit bij ons gekost zou hebben.... <p>Inmiddels is het al LANG de 16e, dus daar ga ik verder.

• Thailand

Geschreven door: Paul Zuijdam

Gepubliceerd: 16 december 2015

Aangekomen in het hotel, bleek al snel dat we weer dezelfde kamer hadden als de vorige keer, inclusief het gevulde fruitschaaltje en de boom met eekhoorns buiten. Inmiddels hebben we ons geïnstalleerd. Lekker even gedoucht en wat luchtigere kleding aangetrokken. Overigens lagen de treinkaartjes voor de nachttrein ook al voor ons klaar. Het is inmiddels 17.00 uur ( bij jullie pas 11,00 uur) en we gaan eens even op pad voor een paar noodzakelijke dingen zoals DEET. We kregen het advies hier goed mee te smeren ,want juist in de stad wordt de knokkelkoorts door muggen overgebracht, die overdag vliegen, terwijl de malariamuggen juist 's nachts vliegen. Goed bijhouden is dus belangrijk. Inmiddels is het 19.30 uur en hebben we een wandeling achter de rug over Kao San Road en de Parallelstraat. Deze laatste heeft totaal niets aantrekkelijks meer. Kao San Road is ook veranderd: Er zijn wat nieuwe restaurants bijgekomen, die ook wat meer allure uitstralen. Het backpackers- sfeertje is een beetje aan het verdwijnen. We hebben vanavond gegeten in het zaakje waar ik voor het eerst met groene curry kennismaakte, daar heb ik Laab gegeten, dus die kan van mijn wensenlijstje af. Voor de niet-ingewijden: gebakken rundergehakt op een bedje van lente-ui, koriander, chilipeper munt en sla, verstrooid met gerookte, fijngemalen rijst en met als dressing limoensap en vissaus. Hoewel het wél op de kaart stond, ontbrak de munt, wat toch wel een smaakmaker is. Verder weet ik nu wel dat de Laab die ik zelf maak, toch nét iets lekkerder is, ook al gebruik ik minder chili. John at een platgeslagen kipfilet met frites. De salade liet hij staan. Ik heb hem wel even geproefd. De dressing bestond uit citroensap met gember, een erg lekkere combinatie. Dit alles rijkelijk overspoeld met Singha-bier en IJsthee citroen.  Op de terugweg nog even bij de 7eleven binnengegaan voor het afsluitend ijsje en zakjes cappuccino voor op de kamer. De flesjes DEET hadden uitsluitend Thaise tekst, dus we konden het gehalte werkzame stof niet zien. Dat komt dus morgen wel. Dan staat kleding kopen op het programma, rond Bayoke- sky-tower. Nu rest ons nog te zien wakker te blijven tot een uur of elf, zodat we zo snel mogelijk in het ritme van hier zitten. 

• Thailand

Geschreven door: Paul Zuijdam

Gepubliceerd: 17 december 2015

Het lang opblijven mislukte nogal gisteravond. Om negen uur hielden we onze ogen écht niet meer open, dus zijn we toch maar gaan slapen. Met als gevolg dat we om twee uur rechtop zaten, klaar om de dag te beginnen. Toch maar geprobeerd om het nog wat te rekken. Om half zes zijn we van ellende opgestaan omdat we het niet meer uithielden in bed. We waren wel lekker fit allebei, dus dat viel weer mee. Tegen de tijd dat we konden gaan ontbijten, dat was tegen zeven uur, kregen we toch wel last van een dipje, dus gingen we weer even op bed liggen...... Foute boel natuurlijk, tegen negenen werden we wakker, dit keer niet lekker fit, maar als zombies met het gevoel dat we midden in de nacht zaten. Dat was ons Nederlandse dagritme, waar we nog even last van hadden. Het ontbijt was zoals we gewend waren, alleen miste John de Nutella. Toch was er verder voor elk wat wils. Uiteraard at ik rijst met broccoli en garnalen en gebakken tofoe met een lekker sausje, een gebakken ei, bacon, tomaten en komkommer. En uiteraard als toetje verse watermeloen, papaja en ananas. Met dit geheel, omrand met wat thee en koffie konden we de dag weer aan. De bedoeling was om vandaag voor kleding te gaan kijken. Dit zouden we doen in Pratunam market en MKB-centrum. Dus na het ontbijt op de taxiboot gesprongen, we zaten tenslotte aan pier 13 Phra Artit, op naar pier 1 Central Pier. Deze tocht kost 11 Baht p.p. (€0,26). Vervolgens in de BTS-metro van Sakhon naar halte National Stadium voor 47 Baht p.p.(€1,20). Daarvandaan toch maar een tuk-tuk genomen omdat het toch wel een afstand was. Bovendien hadden we geen idee naar welke kant we moesten lopen. Voor 150 Baht werden we gebracht, wat wel fijn was, want de afstand was groter dan we hadden gedacht. Na enig rondlopen, kwamen we op de juiste plek aan. Vonden we aanvankelijk uitsluitend kleding voor vrouwen, na een poos vonden we ook wat kramen met mannenkleding. Al vrij snel slaagde ik voor drie overhemdjes van een vrij gladde stof, die hopelijk strijkvrij zijn. Na een poos kregen we dorst en besloten ergens iets te gaan drinken. Nou is drinken wel makkelijk te vinden , echter een plek om er bij te kunnen zitten, is al veel moeilijker. Na veel speurwerk vonden we eindelijk in een achteraf steegje een piepklein eetcafeetje. Omdat we van het eindeloze lopen toch wel trek hadden gekregen, besloten we maar gelijk wat te eten ook. John nam fish and chips, ik besloot Tom Yam te nemen. Afgezien van het feit dat het allebei wat vet was, smaakte het wel redelijk. Helemaal verkwikt gingen we weer op pad. Na een poosje lopen ontdekte John opeens dat hij zijn tas had laten staan!!! Tja, toen moesten we proberen de weg terug te vinden. Gelukkig lukte dat wonderwel, dus een klein kwartiertje later stonden we weer op dezelfde plek. Toen we hier klaar waren hielden we weer een tuktuk aan om ons naar het MKB-center te brengen. Voor de zekerheid informeerde ik naar de prijs. 200 Baht vroeg hij. Dus toen gebaarde ik verder te gaan. Waarop hij ons weer aanhield met de vraag How much? Ik zei 150. Na wat heen en weer praten ging hij akkoord. Toen we aankwamen en uitstapten vroeg hij 180. Van 150 wist hij niets meer af. Om een hoop gezeik te voorkomen heb ik het gewoon betaald. Maar de volgende keer laat ik de afgesproken prijs eerst een keer herhalen door de bestuurder. Lesgeld zullen we maar denken. In het MKB slaagde John voor een paar korte broeken. Voor T-shirts van het materiaal dat ik wil, ben ik nog niet geslaagd. Omstreeks vijf uur waren we terug in het hotel. Lekker wat gedronken en een douche gepakt. Eigenlijk waren we van plan geweest om te gaan zwemmen, maar even een tukkie was toch ook wel lekker. <p>Omstreeks acht uur gingen we naar het hotel-restaurant. John nam een Caesar-salade en een striploin-steak met frites en groente. Dat werd hem te veel want hij had al groen op in de caesar-salade. Ik nam een groene curry met rundvlees vooraf (was eigenlijk al genoeg geweest als hoofdgerecht) met als hoofdmaal een ananas gevuld met gebakken rijst met rozijnen, ananas, garnalen, cashewnoten en kip. Best eetbaar, maar dit had niet de smaakexplosie die ik van Thais eten gewend ben. Na afloop nog een bolletje ijs met slagroom, John een brownie met ijs en slagroom. Daarna nog een wandelingetje gemaakt en toen op ons balkonnetje een bak koffie genuttigd en inmiddels is het bijna elf uur. Voor morgen staan er meerdere dingen op het programma, maar ik weet nog niet of alles haalbaar zal blijken. Allereerst wil ik graag naar Thonburi, waar een kweker van sier caladiums zit. Hier wil ik kijken of ik aan wat bollen kan komen van verschillende kleuren. Het mooist zou het zijn als ze steriel gekweekt worden in flessen, dan kan ik ze zelf meenemen, anders moet ik ze laten opsturen. Via de receptie wil ik laten bellen of we welkom zijn en dan vervolgens een taxi laten regelen, het is hier ongeveer 40 km vandaan, dus zelf organiseren is wat moeilijker. Dan hoop ik nu eindelijk eens naar het Grand Palace te gaan en er dan ook naar binnen te kunnen, want dat is de laatste twee vakanties steeds mislukt omdat er dan weer een reden was dat we er niet in mochten. Als het allemaal binnen de tijd lukt, wil ik ook nog graag naar Thewet-market. Dit is een klein bloemen- en plantenmarktje, waar ik mijn ogen uit kan kijken naar alle planten en ook vooral orchideeën die hier gewoon voor een habbekrats verkocht worden (onuitstaanbaar dat je ze niet mee mag nemen, maar voor mijn portemonnee misschien maar beter zo....) We zullen zien wat er van gaat lukken....

• Thailand

Geschreven door: Paul Zuijdam

Gepubliceerd: 18 december 2015

Afgelopen nacht hebben we wel beter geslapen dan de nacht ervoor, maar toch was ik wel weer om vier uur wakker. Ik ben er uiteindelijk om zes uur uitgegaan en ben met de laatste stukjes hollandse geitenkaas op het balkon gaan zitten, compleet met fototoestel met telelens en puzzelboekje. De tijd heb ik voornamelijk doorgebracht met naar de eekhoorns te kijken en naar de grote zwarte vogels die zo onnoemelijk veel kabaal maken. Inmiddels heb ik uitgezocht wat het zijn: Aziatische koel is de naam. Het geluid is zo af en toe echt oorverdovend als mannetjes elkaar te dicht naderen. Rond acht uur was ook John wakker en zijn we gaan ontbijten. Het ontbijt was vrijwel identiek aan gisteren, dus daar hebben we het vandaag niet over. De bedoeling was om éérst naar L&P plants te gaan, omdat dit het verst weg is. De baliemedewerker deed zijn uiterste best voor ons, belde naar de kweker en legde uit dat de kweker zelf pas tussen drie en zes aanwezig zou zijn op het bedrijf en dat er verder niemand Engels sprak. We moesten nog wel even onze komst bevestigen. Dus vervolgens ons programma omgegooid. Eerst naar het Royal Palace dus. Omgekleed ( lange broek verplicht) en met de boot naar pier 9 gegaan. Daar werden we door een Thai aangesproken die vertelde dat het paleis dicht was, maar dat hij ons wel naar een andere tempel wilde brengen. Los van elkaar vertrouwden we de zaak niet. John had al gelezen dat deze truc héél vaak wordt uitgehaald met niets vermoedende toeristen, terwijl dan het paleis gewoon open is. Ik zag allerlei groepen klaarstaan, compleet met geleende sarongs (omdat de dames te kort gekleed waren). Die sarongs leen je niet als je niet naar binnen mag. Even later zagen we zelfs bordjes waarop gewaarschuwd werd voor deze praktijken. In elk geval zijn we dit keer dus wel naar binnen geweest. Ik vond het nog steeds even indrukwekkend als toen, ik hou nou eenmaal van veel kleur en veel glimmertjes. John vond er niets aan en heeft zelfs geen foto's gemaakt. Toen we daar klaar waren zijn we met de taxiboot doorgegaan naar pier 15: Thewet-market. Dit is een plantenmarktje, niet zo gek groot, maar voor mij wel leuk om rond te neuzen. Het blijft altijd een bont kleurenspektakel door de aanwezige orchideeën en aronskelkachtigen in schakeringen van groen via roze tot felrood. Op de terugweg, langs de andere kant van de klong (gracht) loop je dan over een vis-, vlees-, en groentenmarkt, waar alles heel vers is: de vissen leven nog, evenals de kikkers en schildpadjes (ook die worden dus gegeten). Het vlees ziet er erg vers uit, en wonder boven wonder zie je er geen vliegen op! Daarna de boot weer gepakt, terug naar pier 13: Pha Artit, oftewel de plek waar ons hotel ligt. Gauw onze lange broeken uitgedaan en even opgefrist. Even een bak koffie gedronken en vervolgens gaan lopen richting Kao San om iets te eten te scoren. Omdat de McDonald weg is, is het voor John lastig om iets te vinden wat hij eetbaar vindt. Uiteindelijk neergestreken bij een tent, waar hij een hamburger met frites nam. Ik bestelde gefrituurde Thaise basilicum met garnalen en gebakken rijst met kip. Wat John op zijn bord kreeg, klopte aardig met wat hij besteld had, alleen zat er weinig smaak aan, en was de hamburger wat aan de rauwe kant. Mijn gefrituurde basilicum bestond uit geblancheerde sperzieboontjes met waterspinazie in een soort oestersaus. Toen ik de kelner er op aansprak zei hij dat de blaadjes gewoon erg klein waren, dat ik ze daarom niet zag. Later heb ik nogmaals verteld dat er echt géén basilicum in zat, want dat proef je natuurlijk wel. Een beetje lacherig liepen ze weg. Niet meer naar terug dus...... Toen we tegen drie uur terug kwamen in het hotel, hebben we weer laten bellen naar die kweker. Maar het was toch niet helemaal goed gegaan met het afspreken, hij dacht dat we niet zouden komen omdat we niet eerder gebeld hadden. Om een lang verhaal kort te maken: morgenochtend om negen uur worden we verwacht. Dat wordt dus vroeg op en om acht uur in de taxi springen, want het is wel een eindje weg. Omdat we nu tijd over hadden, zijn we naar het zwembad op de 6e etage gegaan. Het was daar zelfs op de duur iets aan de frisse kant. We besloten naar ons balkon te gaan, ook omdat er een Engelsman zat die zo nodig zijn muziek nogal hard aan iedereen opdrong. Het is inmiddels kwart over zeven, John is in slaap gevallen terwijl ik de blog aan het schrijven was. Trek heb ik nog niet, dus we zien wel wat het verder gaat worden vanavond. Morgen zijn we nog de hele dag in Bangkok, zondag vertrekken we met de nachttrein naar Chiang Mai. Wordt vervolgd.

• Thailand